AĞLAYAN ÇOCUKLAR
Kafesli evlerde ağlar çocuklar,
Odalarda akşam olurken henüz.
O zaman gözümüzün önünde parlar,
Buruşuk buruşuk, ağlayan bir yüz.
Ne vakit karanlık kaplasa yeri,
Başlar çocukların büyük kederi;
Bakınır, korkuyla dolu gözleri:
Ya artık bir daha olmazsa gündüz?
Gittikçe kesilir derken sedalar,
Gece bir siyah el gözümü bağlar;
Duyarım, içime sığmış, ağlar,
Bir ufacık çocuk , bir küçük öksüz....
N.F.K
N.F.K
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder